Zamiast ścian jest las, sufitem- niebo, a jaka ciekawa podłoga! Ile na niej rośnie, ile z niej można pozbierać rzeczy: małych , dużych, miękkich , twardych, krótkich , długich…

Tyle tajemnic! Tyle do odkrycia!

Ruszyliśmy do lasu!

Dzieci zawsze dobrze tam się czują. Jest on dla nich nieporównywalnie ciekawszym miejscem niż dla nas.

Zaczęliśmy od wsłuchania się w las. Zamknięte oczy- nie na długo, to przecież przedszkolaki- pozwoliły na wsłuchanie się w dźwięki  budzącego się lasu. Słychać było, jak kropelki rosy kapią na liście, lekki ich szum, a nawet kilka spadających szyszek, które jak się okazało „spadają głośniej, jak ma się zamknięte oczy”.

Jak już osłuchaliśmy się z dźwiękami nastał czas na przywitanie się z ziemią… Przykucnęliśmy i dzieci musiało przyłożyć rączki do ziemi. Kiedy już to zrobiły, usłyszały zdanie: „właśnie dotykacie planety „Ziemia”, która w kosmosie krąży wokół słońca”… Sprawa wydająca się tak oczywistą, zbudziła ogromne zdziwienie dzieci, które niemalże poczuły się, jakby uczestniczyły w kosmicznym eksperymencie. To doskonała okazja, żeby porozmawiać o zrównoważonym rozwoju- oczywiście w zrównoważonym przedszkolnym języku.

A potem? Powstałe nasze własne Leśne Muzeum, wyśledziliśmy dziesiątki „robaczków”- na wagę złota ceniona była biedronka, „przybiliśmy piątkę” z klonem i sprawdziliśmy czy aby na pewno przytulia czepna się czepia…

Dzieci w lesie czują się doskonale! Zabierajmy je tam na spacery jak najczęściej.

Dziękujemy za wspólnie spędzony czas!